بیرق

  آتش کشیدند. 597 پیش از میلاد: پادشاه کلدانی پس از محاصره قدس، وارد این شهر شد و "صدگی" را به عنوان پادشاه مملکت یهودا انتخاب کرد.

168 پیش از میلاد: حاکمیت سلوکی ها بر اورشلیم

164 پیش از میلاد: مکابی های یهودی به قدس بازگشتند. یهودیان هنوز هم این مناسبت را در 25 آوریل هر سال و با نام عید "حانوکا"‌ جشن می گیرند.

70 پیش از میلاد: یهودیان برای دومین بار و به رهبری "حنانیا" علیه دولت روم شوریدند ؛‌ ولی رومی ها موفق به مهار آنها شده و قدس را ویران کردند.

63 پیش از میلاد: رومی ها به فرماندهی "بامبی" وارد قدس (اورشلیم) شدند.

54 پیش از میلاد: کراسوس خزانه های شهر قدس را به غارت برد.

70 میلادی: دولت روم، تیفوس را به عنوان پادشاه فلسطین برگزید. این پادشاه رومی دست به کشتار یهودیان زد، قدس را ویران ساخت، کاهنان را کشت و دیگر احبار یهودی را به عنوان برده به روم فرستاد.

135 میلادی: "آدریانوس" پادشاه روم دست به کشتار یهودیان زد و نام قدس را از اورشلیم به "اسکابولینا" و پس از آن به "ایلیا"‌ تغییر داد. ضمنا به دستور پادشاه روم یهودیان حق ورود به قدس و اقامت در آن را نداشتند و تنها به مسیحیان اجازه سکونت در این شهر داده می شود ؛‌ البته به شرطی که دارای ریشه های یهودی نباشند.

2/5/636 میلادی: "عمر بن خطاب" خلیفه دوم موفق به فتح شهر قدس شد که به دنبال آن ساکنان این شهر به اسلام گرویدند و قدس تا زمان اشغال صلیبیان در سال 1099 تحت حاکمیت مسلمانان بود.

691 میلادی: عبدالملک بن مروان، خلیفه اموی "قبه الصخره"‌ را احداث کرد.

15/7/1099 میلادی: صلیبی ها قدس را به اشغال خود درآوردند و دست به کشتار گسترده مسلمانان زدند و در حدود 70 هزار نفر را به شهادت رساندند.

2/10/1187 میلادی: صلاح الدین ایوبی، سردار رشید اسلام در نبرد "حطین" صلیبی ها را شکست داد و قدس را از بند اشغال آزاد کرد.

7/12/1239 میلادی: داود، پادشاه ایوبی از پایان اعتبار زمانی صلح یافا استفاده کرد و بار دیگر قدس را تحت حاکمیت خود گرفت و صلیبی ها را از این شهر بیرون کرد.

23/8/1244 میلادی: نیروهای نجم الدین ایوبی بیت المقدس را تحت کنترل کامل خود گرفتند و حاکمیت مسلمانان بر این شهر نهایی شد.

20/4/1799میلادی: ناپلئون بناپارت در نشریه رسمی خود از موافقت انجمن یهودیان برای همراهی سپاه فرانسه جهت ورود به شهر قدس خبر داد.

9/11/1917 میلادی: نیروهای انگلیسی به فرماندهی "ژنرال لنبی" وارد شهر قدس شدند. این ژنرال انگلیسی هنگام ورود به شهر عبارت مشهور خود را بیان کرد و گفت: "امروز جنگ های صلیبی پایان یافت."

4/4/1920 میلادی: قیام قدس رخ داد و تا تاریخ 10/4/1920 ادامه یافت. قیام قدس اولین قیام مردمی در فلسطین بود که نتیجه آن هلاکت 5 یهودی و زخمی شدن 211 تن بود که حال 8 نفر از آنان نیز وخیم بود. در جریان قیام قدس، 4 فلسطینی نیز به شهادت رسیده و 24 تن دیگر نیز زخمی شدند. ضمنا 7 سرباز انگلیسی نیز جراحت هایی برداشتند.

24/10/1921 میلادی: در سالروز وعده شوم بالفور، ناآرامی ها در شهر قدس از سر گرفته شد.

7/12/1931 میلادی: برای اولین بار کنفرانس اسلامی در شهر قدس برگزار شد. در این دوره از کنفرانس که ریاست آن به حاج امین الحسینی سپرده شده بود، 21 کشور اسلامی از سه قاره آسیا، آفریقا و اروپا حضور داشتند.

13/10/1933 میلادی: مردم فلسطین دست به اعتصاب عمومی زدند و تظاهرات گسترده ای را در شهر قدس برپا کردند. در جریان تظاهرات یادشده که برگزاری آن را کمیته اجرایی عربی به عهده داشت، پلیس انگلیسی فلسطین وارد عمل شد و برای متفرق کردن تظاهرکنندگان از زور استفاه کرد که این مسئله به زخمی شدن 11 تن از جمله 5 انگلیسی انجامید.

7/3/1968 میلادی: نیروهای اشغالگر روحی الخطیب، رئیس شورای شهر قدس را از منصبش عزل کردند.

1/9/1968 میلادی: نیروهای اشغالگر صهیونیست 3345 دونم از اراضی مختلف شهر قدس از جمله شیخ جراح، ارض السمار، وادی اللوز و خله نوح را مصادره کرده و به ساخت شهرک های صهیونیست نشین "رامات اشکول" و "گفعاد همبتار" و دانشگاه عبری اختصاص دادند.

14ـ 24/8/1969میلادی: اشغالگران صهیونیست 31 بنای تاریخی اسلامی در شهر قدس را تخریب کردند. اشغالگران در تاریخ شانزدهم، بخشی از غرب صحن مسجدالاقصی را تحت کنترل خود گرفتند. از دیگر مکان هایی که اشغالگران در ده روز یادشده اشغال کردند می توان به مدرسه تنکزیه اشاره کرد که در آن زمان به نام "المحکمه"‌ مشهور بود. این مدرسه که همجوار باب السلسه از ورودی های مسجدالاقصی است، در حال حاضر در اختیار سربازان اشغالگر قدس قرار دارد.

30/4/1976 میلادی: یکی از دادگاه های صهیونیستی با صدور حکمی اعلام کرد: یهودیان این حق را دارند که در هر موقع از روز به انجام عبادات شان در مسجدالاقصی بپردازند.

14/8/1979 میلادی: تلاش های گروه های تندروی یهودی برای حمله به مسجدالاقصی ادامه یافت و این بار جماعتی یهودی موسوم به "گورشون سلمون" نقش داشت ؛ ولی ساکنان شهر قدس طرح شیطانی این جماعت را ناکام گذاشتند.

ضمنا "مائیر کاهانا" از چهره های تندروی یهودی نیز همین کار را تکرار کرد، ولی مسلمان درگیری های سختی را با یهودیان صورت دادند که نتیجه آن کشته شدن ده ها نفر بود.

1/5/1980 میلادی: با کشف هزار کیلو "تی . ان . تی" که اشغالگران در نزدیکی مسجدالاقصی کار گذاشته بودند، دسیسه یهودیان برای تخریب این مسجد مبارک بر ملا شد. گفتنی است که تصمیمات مربوط به طرح انفجار در نشست 19/4/1980 خاخام های یهودی قدس اشغالی اتخاذ شد.

25/7/1982: طرح "یائول لیرند" از پیروان مائیر کاهانا، خاخام افراطی یهودیان و رهبر جنبش صهیونیستی "کاخ" برای تخریب قبه الصخره فاش شد.

شایان ذکر است که جنبش صهیونیستی "کاخ" در همین دوره نامه ها و پیام های تهدیدآمیز مختلفی را به زبان های مختلف عبری، انگلیسی و اسپانیایی برای مسئولان سازمان اوقاف اسلامی قدس می فرستاد و از آنها می خواست که مسجدالاقصی را ترک کنند ؛‌ البته تمامی این تهدیدات با اقدام تروریستی "گلدمن" شکل عملی به خود گرفت. گلدمن که از سربازان ارتش رژیم اشغالگر قدس بود، وارد مسجدالاقصی شد و اقدام به تیراندازی کرد که در این اقدام وحشیانه وی به شهادت شماری از شهروندان و زخمی شدن 60 تن دیگر انجامید. ضمنا این جنایتکار صهیونیست قصد تخریب قبه الصخره را نیز داشت که با مقاومت فلسطینیان رو به رو شد.

10/3/1983 میلادی: انجمن صهیونیستی "گوش آمونیم" سعی داشت با استفاده از بمب و مسلسل، مسجدالاقصی را در اختیار خود بگیرد.

26/5/1983 میلادی: اشغالگران صهیونیست تونلی را به طول سه متر در زیر مسجدالاقصی ایجاد کردند که این اقدام به فرو ریختن ورودی ساختمان سازمان اوقاف اسلامی انجامید.

21/8/1985 میلادی: پلیس صهیونیستی به یهودیان تندرو اجازه داد که به شرط تنظیم درخواست، آزادانه به انجام مراسم دینی شان در مسجدالاقصی بپردازند.

16/10/1986 میلادی: گروهان های "جهاد" عملیات باب المغاربه را انجام دادند که نتیجه آن زخمی شدن 80 صهیونیست بود. گفتنی است که این عملیات در واکنش به تصمیم خاخام های صهیونیستی مبنی بر آزادی یهودیان در انجام مراسم دینی در مسجدالاقصی و همچنین ایجاد یک معبد در صحن مسجد صورت گرفت.

8/10/1990 میلادی: نیروهای اشغالگر قدس دست به کشتار گسترده نمازگزاران فلسطینی در مسجدالاقصی زدند. نظامیان صهیونیست ضمن تیراندازی به سمت نمازگزاران، تا چندین ساعت درهای مسجد را به روی آمبولانس ها و خودروهای امداد بستند که این اقدام به شهادت 20 فلسطینی و زخمی شدن 1500 تن دیگر انجامید.

9/10/1994 میلادی: گردان های قسام در واکنش به کشتار نمازگزاران فلسطینی در مسجدالاقصی، یک عملیات شهادت طلبانه را در خیابان یافای شهر قدس انجام دادند که اجرای آن را عصام الجوهری و حسن عباس به عهده داشتند. این دو تن اقدام به تیراندازی به سمت اشغالگران کردند.

5/2/1996 میلادی: در عملیات شهادت طلبانه ای که یکی از اعضای گردان های قسام به نام "مجدی ابوورده" در شهر قدس انجام داد، ده ها صهیونیست به هلاکت رسیده و یا زخمی شدند. این عملیات در واکنش به ترور یحیی عیاش، فرمانده گردان های قسام صورت گرفت.

3/3/1996 میلادی: در واکنش به ترور یحی عیاش ؛ رائد الشفنوری خود را در داخل اتوبوسی در شهر قدس منفجر کرد که در نتیجه آن 19 صهیونیست کشته و ده ها تن دیگر زخمی شدند.

27/7/1996 میلادی: یک گروه یهودی افراطی موسوم به "هیات امنای معبد"‌ با همراهی نظامیان صهیونیست وارد مسجدالاقصی شدند.

25/9/1996 میلادی: ملت فلسطین با برپایی راهپیمایی های گسترده، اعتراض و خشم خود را از اقدام اشغالگران در احداث تونل در زیر مسجدالاقصی اعلام کردند.

13/5/1998 میلادی: شمابه ری از شهرک نشینان صهیونیست وارد حرم قدسی شدند و یکی از درهای ورودی مسجد را  به آتش کشیدند.